piątek, 27 grudnia 2013

To, co odpuściłem sobie.

To, że odpuściłem sobie na zawsze, nie jest powodem do dumy. W ramach przeglądania starych teczek z rysunkami, natrafiłem na kilka wiekowych komiksów, które NIGDY nie ujrzały światła dziennego (po za jednym).
Na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, powstało ich kilkanaście, o różnej tematyce, o różnym nasyceniu wrażliwości i o różnym stopniu umiejętności graficznych. Tych ostatnich, nie pokażę bo albo ich już nie ma, albo wolałbym o nich zapomnieć.

1) "Droga do MOA". Opowieść o moich dzieciach Oli i Mikołaju, które jak Alicja, trafiły do równoległego świata. Wędrują na grzbiecie ptaka, sypiają w kielichach kwiatów i dzięki pyłkowi kwiatowemu, przenoszą się podczas snu, w jeszcze większe odmęty wyobraźni.
Ostała się jedna plansza która przedstawia burzę piaskową. Komiksem próbowałem zainteresować wydawcę jakim była Krajowa Agencja Wydawnicza.
 




2) "Matnia". Post apokaliptyczny świat, w którym każdy walczy z każdym o resztki pożywienia. Świat pogrąża się w otchłani i jedyna nadzieją jest mityczna wyspa, raj utracony pełen wszelkiego dobra który jak miraż pojawia się co jakiś czas nad głowami ocalałych. Ci, którzy ostatecznie tam docierają dzięki ogromnemu wysiłkowi i poświęceniu, zderzają się z lustrzanym odbiciem swojego własnego świata.
Komiks marny. Świat infantylny i mało ciekawa akcja. Ta 60-cio planszowa opowieść, ma inną niezwykła zaletę. Dzięki niej, poznałem Jarka Grzędowicza i Rafała Ziemkiewicza którzy urabiali "naszego wspólnego" wydawcę na wydanie magazynu literackiego. Wydawca, wykręcił się sianem podrzucając młodym literatom, świeżo poznanych przedsiębiorców z branży papierniczej oraz przyszłego red. graficznego magazynu "Fenix".
Komiksu nie wydał ale zapłacił uczciwą zaliczkę na otarcie łez.


 3) "Ponury Milczek" wg. opowiadań Jacka Piekary. Komiks pozostał w ołówku. Jedynym zainteresowanym wydaniem tego komiksu, był Waldek Czerniszewski - osoba do zadań specjalnych i koordynator produkcji w wydawnictwie Prószyński i Ska. Szkoda, bo mógłby to być pierwszy polski komiks steampunkowy.


4)"Faza"- czyli ostatnia akcja majora Żbika. Chciałem pokazać jak niezweryfikowany Żbik, traci kontakt z rzeczywistością i odchodzi w niepamięć. Dobrze, że nie dokończyłem komiksu :)






5) Seria krótkich opowieści o tym, co mnie drażniło na początku lat dziewięćdziesiątych. Dałem się ponieść fali frustracji i na łamach komiksów, rozprawiałem się z personami doprowadzającymi ludzi do szewskiej pasji. Oto fragment jednego z nich którego bohaterem był ś.p. polityk :


6) "Klub samobójców". Komiks z roku 1996. To jedyna praca pokazana światu na konwencie komiksu w Łodzi w części wystawy prezentujących laureatów z lat wcześniejszych. Komiks miał dobry początek, dobra fabułę glorofikującą przypadek i moim zdaniem, dobrą szatę graficzna. Niestety, praca nad nim trwała za długo i zapał opadł mi do zera.





7) "Fur Elise". Świetny scenariusz wg. mojego pomysłu napisała Iza Szolc. Opowieść jest kameralna historią o tęsknocie do normalności w warunkach wyniszczającej wojny. Pierwotnie, działa się gdzieś w odległej galaktyce, później w Serbii aż wreszcie zostaliśmy w naszych warunkach, w małym prowincjonalnym miasteczku, podczas drugiej wojny światowej. Iza stworzyła kronikarski zapis kilku dni z życia niemieckiego oficera SS.  historia tak przypadła nam do gustu, że postanowiliśmy stworzyć na jej podstawie sztukę teatralną. Iza podjęła już rozmowy na temat reżyserii takiego spektaklu z Mariuszem z Grzegorzkiem ale...
Komiks miał pecha. Był na ukończeniu, gdy Roman Polański zaczął realizować "Pianistę". Obie historie wydawały mi się podobne i przerwałem prace. Dzisiaj, nie dostrzegam żadnego podobieństwa między tym komiksem i przeżyciami Szpilmana.


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz